تبیین شاخص‌های تأثیرگذاری موانع گردشگری ورزشی ایران با استفاده از روش AHP گروهی با تاکید بر نقش اطلاعاتی و ارتباطی

کشور ایران دارای سابقه فرهنگی– تاریخی غنی و برخوردار از مناظر و چشم اندازهای طبیعی دارای پتانسیل بالا برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است. بر این اساس ارزش‌ها و استعدادهای گردشگری، هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اهمیت و اولویت‌ موانع گردشگری ورزشی کشور در راستای دستیابی به برنامه‌ریزی و مدیریت هدفمند صنعت گردشگری می-باشد. این پژوهش از لحاظ روش مطالعه توصیفی- تحلیلی می-باشد. روش گردآوری داده‌ها و اطلاعات، کتابخانه‌ای و میدانی مبتنی بر ابزار پرسشنامه(نظرات 28 نفر از کارشناسان ورزشی و گردشگری کشور) می‌باشد که موانع گردشگری ورزشی کشور را در 3شاخص کلی مدیریتی ،گردشگری و زیر ساختی و 20 زیر شاخص فرعی با استفاده از مدل تاپسیس فازی و مدل تحلیل تشخیص ،مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است .همچنین میزان پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شده است. نتایج پژوهش نشان داد که در حال حاضر موانع مدیریتی با وزن (0.549)، زیرساختی با وزن(0.519)و گردشگری با وزن (0.496) به ترتیب دارای بیش‌ترین تا کمترین وزن دررتبه‌بندی قرارگرفته‌اند. به نظر می رسد وجود موانع ذکرشده می‌تواند از موانع اساسی در موفقیت صنعت گردشگری باشد که با اقدامات توسعه‌ای در جهت حل و فصل کردن موانع و مشکلات گردشگری کشور ایران موثر واقع شد.